INSTRUKCJA W SPRAWIE WYMAGAŃ HIGIENICZNO - SANITARNYCH DLA STACJONARNYCH OBOZÓW POD NAMIOTAMI
Instrukcja 2016-2.pdf
Stanowisko Departamentu Matki i Dziecka w Ministerstwie Zdrowia
w sprawie zapobiegania i zwalczania wszawicy u dzieci i młodzieży
Wszawica zaliczana jest do grupy inwazji pasożytami zewnętrznymi i nie znajduje się w wykazie chorób zakaźnych stanowiącym załącznik do obowiązującej ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. nr 234, poz. 1570 z późn. zm.). Wynika to z faktu, że na terenie Polski od lat nie występują już niebezpieczne choroby zakaźne przenoszone przez wszy (np.: dur wysypkowy).
Tym samym, przypadki wszawicy nie są objęte zakresem działania organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i brak jest podstaw do wydania decyzji administracyjnej nakazującej dziecku z wszawicą wstrzymanie się od uczęszczania do placówki oświatowej lub w trybie określonym ustawą. Decyzja o pozostaniu dziecka w domu do czasu usunięcia wszy nie wymaga interwencji organów władzy publicznej w trybie przewidzianym przepisami rangi ustawowej, lecz znajduje się całkowicie w gestii jego rodziców lub opiekunów. Zaleca się, aby działania higieniczne przeciw wszawicy były podjęte przez rodziców lub opiekunów niezwłocznie, a czas nieobecności dziecka w placówce był możliwie najkrótszy.
Wszawica pozostaje istotnym problemem higienicznym i może w pewnych przypadkach być sygnałem zaniedbań opiekuńczych rodziców lub opiekunów w stosunku do dziecka, co nie może być lekceważone. Ponieważ ciężar zwalczania wszawicy został przesunięty z działań
o charakterze przeciwepidemicznym realizowanych przez inspekcję sanitarną, obecnie, działania w tym zakresie w sytuacjach stwierdzonych zaniedbań opiekuńczych wobec dziecka pozostają w kompetencji placówek, w których przebywają dzieci i ośrodków pomocy społecznej. Istniejące w tym zakresie regulacje prawne są wystarczające dla skutecznej walki z wszawicą.
Działania profilaktyczne w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych muszą być realizowane systematycznie i w sposób skoordynowany. Niezbędna do tego jest współpraca pomiędzy rodzicami, dyrekcją placówki, nauczycielami i wychowawcami/opiekunami oraz pielęgniarką lub higienistką szkolną. Obejmują one systematyczną akcję oświatową (pogadanki, materiały informacyjne w formie ulotek) skierowaną do dzieci i młodzieży oraz rodziców. Zapewnienie warunków organizacyjnych do bezpiecznego i higienicznego pobytu dzieci w placówkach oświatowych i opiekuńczych jest obowiązkiem dyrektora placówki zgodnie z art.39 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia7 września 1991 r. o systemie oświaty ( Dz. U z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).
Należy przyjąć, że zgoda rodziców na objęcie dziecka opieką (w tym również opieką zdrowotną przez pielęgniarkę lub higienistkę szkolną w szkole lub placówce) jest równoznaczna z wyrażeniem zgody na dokonanie w przypadku uzasadnionym przeglądu czystości skóry głowy dziecka. Nie ma zatem konieczności uzyskiwania od rodziców lub opiekunów każdorazowo pisemnej zgody na przeprowadzenie kontroli czystości głowy u dziecka.
O terminie planowanej kontroli higienicznej należy powiadomić rodziców lub opiekunów dziecka. Kontrola musi być prowadzona w sposób indywidualny, w wydzielonym pomieszczeniu. Osoba, która przeprowadza kontrolę powiadamia o jej wynikach dyrektora placówki. Informacja dla dyrektora (zgodnie ze standardem poufności) obejmuje: fakt wystąpienia wszawicy oraz skalę zjawiska w danej grupie dzieci, nie może obejmować danych personalnych dziecka. Równocześnie, indywidualnie, pielęgniarka (lub w sytuacji braku pielęgniarki lub higienistki szkolnej w placówce - opiekun dziecka) zawiadamia rodziców lub opiekunów prawnych dziecka o konieczności podjęcia niezwłocznych zabiegów higienicznych skóry głowy. W razie potrzeby instruuje rodziców o sposobie działania i monitoruje skuteczność ich działań.
Istnieje możliwość, że niektórzy rodzice wyrażą sprzeciw wobec informacji o kontroli higienicznej swojego dziecka, bądź nie podejmą niezbędnych działań higienicznych. W takim przypadku, należy zawiadomić dyrektora placówki, o obawach co do właściwego wykonywania obowiązków rodzicielskich wobec dziecka. W przypadku uporczywego uchylania się rodziców lub opiekunów dziecka od działań mających na celu ochronę jego zdrowia i dbałości o higienę, dyrektor szkoły zawiadamia pomoc społeczną. Brak działań rodziców może bowiem rodzić podejrzenie o zaniedbywanie przez nich dziecka, a w pewnych przypadkach, podejrzenie o nadużycia popełniane wobec dziecka w jego środowisku domowym. Z tego względu, brak współpracy z rodzicami nie może być przez władze szkolne lekceważony. W sytuacji, kiedy rodzice lub opiekunowie nie mogą lub nie są w stanie sprostać zadaniu sprawowania opieki nad dzieckiem w sposób, który chroni jego dobro - niezbędne jest udzielenie tej rodzinie pomocy opiekuńczo-wychowawczej w trybie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.)
Postępowanie w przypadku stwierdzenia wszawicy w placówce:
- dyrektor placówki zarządza dokonanie przez pielęgniarkę lub osobę upoważnioną kontroli czystości skóry głowy wszystkich dzieci grupie lub klasie oraz wszystkich pracowników szkoły lub placówki, z zachowaniem zasady intymności (kontrola indywidualna w wydzielonym pomieszczeniu). Kontrola może również zostać przeprowadzona z inicjatywy pielęgniarki lub higienistki szkolnej;
- pielęgniarka (lub w sytuacji braku pielęgniarki lub higienistki szkolnej w placówce - opiekun dziecka) zawiadamia rodziców dzieci, u których stwierdzono wszawicę o konieczności podjęcia niezwłocznie zabiegów higienicznych skóry głowy. W razie potrzeby instruuje rodziców o sposobie działań, informuje też o konieczności poddania się kuracji wszystkich domowników i monitoruje skuteczność działań; jednocześnie informuje dyrektora placówki o wynikach kontroli i skali zjawiska;
- dyrektor lub upoważniona osoba (nauczyciel lub opiekun) informuje wszystkich rodziców o stwierdzeniu wszawicy w grupie dzieci, z zaleceniem codziennej kontroli czystości głowy dziecka oraz czystości głów domowników;
- w przypadku, gdy rodzice zgłoszą trudności w przeprowadzeniu kuracji (np. brak środków na zakup preparatu), dyrektor szkoły lub placówki we współpracy z ośrodkiem pomocy społecznej, udzielają rodzicom lub opiekunom niezbędnej pomocy;
- pielęgniarka lub higienistka szkolna po upływie 7 -10 dni kontroluje stan czystości skóry głowy dzieci po przeprowadzonych zabiegach higienicznych przez rodziców;
- w sytuacji stwierdzenia nieskuteczności zalecanych działań, pielęgniarka zawiadamia o tym dyrektora placówki w celu podjęcia bardziej radykalnych kroków (zawiadomienie ośrodka pomocy społecznej o konieczności wzmożenia nadzoru nad realizacją funkcji opiekuńczych przez rodziców dziecka oraz udzielenia potrzebnego wsparcia).
WSZAWICA
Etiopatogeneza
Wszawica to przede wszystkim wszy pasożytujące na ciele człowieka i zmiany skórne przez nie wywoływane. Wszy pasożytujące na skórze człowieka powodują ukąszenia i następujące zwykle po nich niewielkie grudki obrzękowe. W miejscach ukąszenia człowiek odczuwa znaczny świąd. Wskutek drapania powstają liczne przeczosy, nadżerki pokryte strupami, często dochodzi też do wtórnego nadkażenia chorobowo zmienionej skóry.
Wszawica jest rozpowszechniona we wszystkich krajach świata. Wszawica głowowa to powszechny problem, który nie jest wyłącznie oznaką braku higieny. Każdy może nabawić się wszawicy, a szczególnie podatne są dzieci i młodzież, które przebywają w skupiskach (żłobek, przedszkole, szkoła).
W zależności od czynnika wywołującego zmiany, wszawicę dzielimy na:
- głowową,
- odzieżową,
- łonową.
Wszawica głowowa. Wesz głowowa ma długość 2-3 mm, kolor brudno-biały lub szary, który może stać się jaśniejszy lub ciemniejszy zależnie od koloru włosów człowieka. Żyje około miesiąca, jednak poza głową człowieka może przeżyć 1-2 dni Samiczka składa od 100 do 300 jajeczek dziennie nazywanych gnidami, które przylegają mocno do włosów dzięki substancji klejącej. W ciągu 6 do 10 dni rodzi się larwa, która przeradza się w dorosłego pasożyta w ciągu następnych 10 dni. Wesz głowowa umiejscawia się najczęściej w okolicy potylicznej i skroniowej. W tych okolicach zmiany są najbardziej nasilone. W wyniku drapania wytwarzają się powierzchnie sączące, pokryte strupami, z tendencją do wtórnych infekcji zmienionej skóry.
Wszawica odzieżowa. Wywołana jest przez wesz odzieżową (3-4,5 mm), która rozmnaża się znacznie szybciej i żyje około 10 dni. Pasożyty przytwierdzają się wyłącznie do ubrań, najczęściej w szwach ubraniowych, przy zakładkach i innych załamaniach tkaniny. W przewlekłej wszawicy odzieżowej dochodzi do powstawania charakterystycznych brunatnych przebarwień, niewielkich blizn po przeczosach oraz wtórnych zakażeń ropnych. Wesz odzieżowa może przenosić pałeczki duru brzusznego.
Wszawica łonowa. Wywoływana jest przez niewielką wesz o długości 1,5-2mm, która przytwierdza się do włosa tuż przy powierzchni skóry. Cechą charakterystyczną jest znaczny świąd okolic łonowych i podbrzusza, a w części przypadków stwierdza się tzw. plamy błękitne w miejscach po ukłuciach wszy.
Jak manifestuje się wszawica? Zazwyczaj zauważa się wszy gdy pojawia się dokuczliwy świąd skóry głowy. W wyniku drapania swędzenia dochodzi do uszkodzenia skóry i w efekcie – wystąpienia strupów. Czasem swędzenie nie występuje, a wszy odkrywa się przypadkowo, czesząc się lub myjąc włosy. Na włosach mogą być też obecne tylko jajeczka (gnidy), które wyglądają jak malutkie (około 1mm.) białe lub szare „skorupki”, przyklejone tak silnie do włosów, trudno je oderwać; białe płatki, które łatwo spadają z włosów to martwa skóra lub łupież. W tym wypadku osoba zakażona może nie czuć swędzenia. Miejsca, w których najczęściej gnieżdżą się wszy to kark, skronie i za uszami. Aby je zobaczyć, trzeba podnieść włosy ruchem „pod prąd” i pozwolić im bardzo powoli opadać obserwując jednocześnie bardzo dokładnie.
Profilaktyka i zwalczanie wszawicy
Występowanie wszawicy wśród dzieci i młodzieży nasila się w okresie wakacyjnym, szczególnie wśród dzieci młodszych, które nie posiadają jeszcze umiejętności samodzielnego dbania o higienę osobistą. Przebywanie dzieci w skupiskach podczas wyjazdów, wspólna zabawa i wypoczynek sprzyjają rozprzestrzenianiu się wszawicy.
Wskazania profilaktyczne dla rodziców i dzieci przed wyjazdem na zorganizowane formy wypoczynku (kolonie, obozy, zielone szkoły, itp.) lub internatu, sanatorium itp.:
|
- |
związywanie długich włosów lub krótkie włosy ułatwiające pielęgnację skóry głowy i włosów, |
|
- |
używanie wyłącznie osobistych przyborów higienicznych do pielęgnacji skóry i włosów, |
|
- |
codzienne czesanie i szczotkowanie włosów, |
|
- |
mycie skóry głowy i włosów w miarę potrzeb, nie rzadziej, niż raz w tygodniu, |
|
- |
wyposażenie dzieci w środki higieniczne takie jak szampony z odżywką ułatwiające rozczesywanie i wyczesywanie włosów, |
|
- |
po powrocie do domu - systematyczne sprawdzanie czystości skóry głowy i włosów oraz systematyczne kontrole w okresie uczęszczania dziecka do przedszkola, szkoły lub innej placówki. |
W sytuacji zauważenia gnid lub wszy we włosach należy zastosować dostępne w aptekach preparaty, które skutecznie likwidują pasożyty i ich jaja. W sytuacji wystąpienia wszawicy u dziecka, kuracji powinni się poddać wszyscy domownicy. Codzienne, częste czesanie gęstym grzebieniem lub szczotką, związywanie włosów w sytuacjach narażania się na bliski kontakt z innymi osobami (treningi sportowe, zajęcia edukacyjne lub rekreacja grupowa), częste mycie włosów, przestrzeganie zasad higieny (własne szczotki, grzebienie, spinki) utrudniają zagnieżdżenie się pasożytów. Częste mycie i kontrolowanie głowy dziecka (2 razy w tygodniu) z jednej strony jest właściwym nawykiem higienicznym, a z drugiej strony pozwala szybko zauważyć zakażenie. Szampony i inne produkty „przeciwko wszom” nie zabezpieczają przed zakażeniem i nie powinny być używane jako środek zapobiegawczy. Zgodnie z instrukcją zamieszczoną na opakowaniach tych produktów, zaleca się powtarzanie kuracji w odstępie kilku dni (mniej więcej 7 czy 10), w celu zabicia larw Do kuracji trzeba użyć grzebienia o bardzo gęstych zębach. Usunięcie gnid jest trudne, stąd poleca się ich ściąganie lub obcięcie włosów. Grzebienie i szczotki należy myć w ciepłej wodzie z dodatkiem szamponu przeciwko wszom i moczyć w wodzie około godzinę.
W przypadku stwierdzenia wszy odzieżowej, ubrania prać w pralce w temperaturze 60° (temperatura powyżej 53,5°C zabija wszy i ich jajka). Prześcieradła, poszewki na poduszki, ręczniki i odzież, należy wyprasować gorącym żelazkiem.
Podstawową zasadą profilaktyki wszawicy jest stała systematyczna kontrola czystości skóry i włosów dokonywana przez RODZICÓW lub OPIEKUNÓW i natychmiastowa likwidacja gnid i wszy w przypadku ich zauważenia. W takiej sytuacji rodzice powinni również uczciwie poinformować rodziców wszystkich dzieci, z którymi miało ono kontakt. Pomoże to w likwidacji ogniska wszawicy i w efekcie - zapobiegnie się nawracającemu wzajemnemu zakażaniu się dzieci.
Wypoczynek Dzieci i Młodzieży
Podstawowe informacje
dotyczące zasad organizowania i nadzorowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży
Do zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej należy między innymi sprawowanie nadzoru nad warunkami higieny wypoczynku i rekreacji - w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych ( art. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej – t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 212 , poz. 1263 z późn. zm.).
Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej należy w szczególności kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne.
Wymagania podstawowe dotyczące organizacji placówek wypoczynku dla dzieci i młodzieży określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. z 1997 r. Nr 12, poz. 67 z późn. zm. ).
Stosownie do § 6 tego rozporządzenia, organizator wypoczynku może zorganizować wypoczynek po przedstawieniu kuratorowi oświaty, właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora, zgłoszenia wypoczynku, którego wzór określa Załącznik nr 1 do cytowanego wyżej rozporządzenia.
Kurator oświaty, właściwy ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora wypoczynku, w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania zgłoszenia wypoczynku, wydaje organizatorowi wypoczynku zaświadczenie o zgłoszeniu wypoczynku.
Niezwłocznie po wydaniu zaświadczenia o zgłoszeniu wypoczynku, kurator oświaty, właściwy ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora wypoczynku, przesyła kuratorowi oświaty, państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu i komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Państwowej Straży Pożarnej, właściwym ze względu na miejsce lokalizacji wypoczynku, wersję elektroniczną zgłoszenia wypoczynku.
Obiekt albo teren, w którym ma być zorganizowany wypoczynek, musi spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa, ochrony przeciwpożarowej, warunków higieniczno-sanitarnych oraz ochrony środowiska określonych przepisami o ochronie przeciwpożarowej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej i ochronie środowiska, a w przypadku organizacji wypoczynku z udziałem dzieci i młodzieży niepełnosprawnej – obiekt musi być dostosowany do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności uczestników wypoczynku.
Organizator wypoczynku dla dzieci i młodzieży jest obowiązany zapewnić uczestnikom wypoczynku bezpieczne i higieniczne warunki wypoczynku oraz właściwą opiekę wychowawczą.. Uczestnicy wypoczynku korzystają z wyznaczonych kąpielisk bądź miejsc wykorzystywanych do kąpieli pod opieką wychowawcy i przynajmniej jednego ratownika z odpowiednimi kwalifikacjami.
Obiekt albo teren, w którym ma być zorganizowany wypoczynek, powinien spełniać wymagania w zakresie bezpieczeństwa i higieny.
Optymalną byłaby lokalizacja placówki w oddaleniu od ruchliwych tras komunikacyjnych, na terenach o odpowiednich warunkach klimatycznych.
Obiekt winien posiadać dostosowaną do liczby uczestników wypoczynku liczbę pomieszczeń przeznaczonych na sypialnie, jadalnie, świetlicę, izolatkę, węzły sanitarno-higieniczne oraz wyposażenie. Ponadto obiekt stały przeznaczony na wypoczynek dzieci i młodzieży powinien - zgodnie z § 45 - 47 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie wymagań technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) - być: zaopatrzony w wodę zimną i ciepłą użytkową, podłączony do kanalizacji ogólnospławnej lub zbiornika bezodpływowego oraz posiadać wydzielone i odpowiednio urządzone miejsca do gromadzenia odpadów stałych.
Woda przeznaczona do spożycia, zarówno z wodociągu jak i ze studni musi odpowiadać wymaganiom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. z 2007r. Nr 61, poz. 417 z późn. zm.).
Żywienie uczestników wypoczynku powinno odbywać w odpowiednich warunkach, zgodnie z zasadami higieny oraz racjonalnego żywienia, określonych w przepisach prawa żywnościowego, m.in.:
- Rozporządzenia (WE) NR 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. U. UE-sp. 13-34-319).
- Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (j.t. Dz. U. z 2010r. Nr 136, poz. 914 z późn zm.) – uwaga: z dniem 11.03.2010 roku następuje zmiana obowiązku zakładów żywienia zbiorowego w zakresie przechowywania próbek potraw. Zostaje zniesiony obowiązek bezwzględnego pobierania i przechowywania próbek w tzw. zakładach żywienia zbiorowego typu zamkniętego. Zakład macierzysty będzie mógł przechowywać próbki z wyprodukowanych potraw z krótkim okresem do spożycia, jednakże nie będzie to obowiązek. W przypadku serwowania gotowych potraw z innych firm istnieje możliwość dostarczenia próbek wraz z każdą dostawą partii od producenta albo na podstawie umowy pisemnej próbki pobiera i przechowuje zakład, w którym potrawy zostały wyprodukowane.
Podstawowe wymagania:
- Pomieszczenia żywnościowe - rozmieszczenie i wielkość pomieszczeń, wyposażenie, stan techniczny
winny zapewniać m.in. jednokierunkowy cykl technologiczny, odpowiednie obszary magazynowe, robocze zapewniające wykonanie wszystkich operacji w warunkach higienicznych zgodnie z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej ( GMP) i dobrej praktyki higienicznej (GHP). W szczególności należy wziąć pod uwagę:
- Zaopatrzenie w wodę pitną (spełniającą wymagania określone w przepisach) zimną i gorącą, w dostatecznej ilości, z aktualnym wynikiem badania wody.
- Stan zdrowia personelu kuchni - dokumentacja medyczna personelu.
1.3. Warunki przechowywania żywności i przygotowywania wstępnego surowców:
- sposób magazynowania żywności,
- sposób obróbki warzyw i owoców,
- warunki / sposób dezynfekcji jaj.
1.4. Warunki sporządzania posiłków w kuchni:
- stanowiska przyrządzania posiłków wraz z przynależnym wyposażeniem
- sposób mycia sprzętu kuchennego
- sposób wydawania posiłków,
- sposób mycia i dezynfekcji naczyń stołowych
- sposób postępowania z odpadami stałymi i płynnymi.
1.5. Wydzielone pomieszczenia / urządzenia sanitarne dla personelu kuchennego.
1.6. W przypadku cateringu posiłków:
- sposób transportu posiłków
- sposób przyjęcia i dystrybucji posiłków
- sposób mycia i dezynfekcji naczyń stołowych/ lub inne rozwiązanie
- sposób postępowania z pojemnikami do przewozu posiłków.
1.7. Opracowanie, wdrożenie i przestrzeganie zasad dobrej praktyki higienicznej i produkcyjnej
proporcjonalnie do prowadzonej/przewidywanej działalności (instrukcje / procedury m.in.
dotyczące higieny osobistej pracowników, procesów mycia i dezynfekcji, zaopatrzenia w wodę,
usuwania odpadów i ścieków, kwalifikacji i szkoleń pracowników, zabezpieczenia przed
szkodnikami, z przebiegu i monitoringu cykli technologicznych, itp.)
- Jadalnia o odpowiedniej powierzchni ( 1 m2 na osobę ), umożliwiająca spożywanie posiłków jednocześnie przez wszystkich uczestników.
- Świetlica o odpowiedniej powierzchni (1 m² na osobę) wyposażona w sprzęt świetlicowy.
- Izolatki w placówce koedukacyjnej – dwie (oddzielna dla dziewcząt i oddzielna dla chłopców). Ilość łóżek w izolatce powinna być uzależniona od liczby uczestników placówki (jedno łóżko na 25 uczestników).
- Pomieszczenia sanitarno-higieniczne - oddzielne dla dziewcząt i chłopców, zaopatrzone w bieżącą wodę ciepłą i zimną, wyposażone w papier toaletowy, mydło, suszarki do rąk lub ręczniki jednorazowego użytku oraz kosze na odpady. Wyposażone w odpowiednią liczbę urządzeń sanitarnych:
- jedna umywalka na 10 osób,
- jedna miska ustępowa na 15 osób,
- jedna kabina natryskowa na nie więcej niż 15 osób,
- półki na przybory toaletowe,
- wieszaki na ręczniki i odzież,
- lustra.
Ponadto w obiekcie powinny być wydzielone pomieszczenia na:
- pranie i suszenie mokrej odzieży uczestników wypoczynku,
- przechowywanie sprzętu porządkowego i środków czystości,
- brudną i czystą bieliznę pościelową.
Organizator wypoczynku dzieci i młodzieży w zależności od rodzaju zakwaterowania powinien zadbać o właściwe przygotowanie zaplecza sanitarnego takiego jak: wc, śmietniki, pojemniki na śmieci oraz posiadać aktualne umowy na wywóz nieczystości stałych i płynnych.
Opieka medyczna
- Organizator ma obowiązek zapewnić uczestnikom wypoczynku opiekę medyczną (lekarz, pielęgniarka).
- W placówce musi znajdować się apteczka wyposażona w środki do udzielania pierwszej pomocy wraz z instrukcją jej udzielania (dostępna o każdej porze), zabezpieczona przed dostępem osób niepowołanych.
- Personel medyczny lub kierownik wypoczynku powinien prowadzić:
- zeszyt porad i zabiegów,
- zeszyt chorych przebywających w izolatce,
- karty kwalifikacyjne uczestników.
- Personel wypoczynku powinien posiadać do wglądu dokumentację zdrowotną (badania do celów sanitarno- epidemiologicznych).
Woda w kąpieliskach
Możliwość skorzystania z kąpieli jest jednym z elementów dobrze zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży. Powinna być ona zgodna z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z 6 maja 1997r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne (Dz. U. z 1997r. Nr 57, poz. 358). W przypadku dzieci wskazane jest wydzielenie na obszarze wodnym strzeżonego, oznakowanego miejsca przeznaczonego do kąpieli, zaznaczenie stref dla małych dzieci i osób nie umiejących pływać. Ponadto teren przy kąpieliskach należy wyposażyć w urządzenia sanitarne.
Woda w kąpieliskach powinna spełniać wymagania rozporządzanie Ministra Zdrowia z 8 kwietnia 2011 r. w sprawie prowadzenia nadzoru nad jakością wody w kąpielisku i w miejscu wykorzystywanym do kąpieli /Dz. U. z 2011 r., Nr 86, poz. 478/.
Badanie jakości wody kąpieliska i miejsca wykorzystywanego do kąpieli jest jednym z zadań i obowiązków organizatora kąpieliska bądź miejsca wykorzystywanego do kąpieli.
Dodatkowe wymagania dla obozów pod namiotami
W zakresie organizacji obozów pod namiotami ( dla liczby uczestników nie przekraczającej 50 osób) obowiązuje „Instrukcja Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie wymagań higieniczno sanitarnych dla stacjonarnych obozów pod namiotami Warszawa czerwiec 2010r.„ – zamieszczona w podstronie
Każda placówka wypoczynku winna posiadać między innymi:
- wynik badania wody przeznaczonej do spożycia;
- ocenę jakości wody kąpieliska lub miejsca wykorzystywanego do kąpieli
- kopie umowy na wywóz nieczystości;
- dokumentację zdrowotną personelu (badania do celów sanitarno epidemiologicznych);
- dokumentację zdrowotną uczestników ( karta kwalifikacyjna uczestnika);
- instrukcje / procedury dotyczące dobrej praktyki higienicznej, które należy przedkładać do wglądu właściwym organom kontroli.
Przepisy prawne:
- Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 Nr 234, poz. 1570 z późn. zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. z 1997 r., Nr 12, poz. 67 z późn. zm.).
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi ( Dz. U. z 2007 r. Nr 61, poz.417 z późn. zm.).
- Rozporządzanie Ministra Zdrowia z 8 kwietnia 2011 r. w sprawie prowadzenia nadzoru nad jakością wody w kąpielisku i w miejscu wykorzystywanym do kąpieli (Dz. U. z 2011 r., Nr 86, poz. 478).
- Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 28 kwietnia 2011 r. w sprawie ewidencji kąpielisk oraz sposobu oznakowania kąpielisk i miejsc wykorzystywanych do kąpieli (Dz. U. z 2011 r., Nr 91, poz.527).
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z 2 lutego 2011 r. w sprawie profilu wody w kąpielisku (Dz. U. z 2011 r. Nr 36, poz. 191).
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie warunków określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne ( Dz. U. z 1997 r., Nr 57, poz. 358).
- Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ( t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( t.j. Dz. U. z 2012 r. Poz. 391).
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki ( Dz. U. z 2001 r. Nr 135, poz. 1516).
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie wymagań technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm. ).
- Rozporządzenie (WE) NR 852 / 2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. U. UE-sp. 13-34-319.).
- Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (j.t. Dz. U. z 2010r. Nr 136, 914 z późn zm.)
- „Instrukcja w sprawie wymagań higieniczno-sanitarnych dla stacjonarnych obozów pod namiotami Warszawa czerwiec 2010r.
